Stress: mijn persoonlijke verhaal
Wie kent het niet? Van die momenten waarop je van afspraak naar afspraak holt, tussendoor een snelle hap en eind van de dag een belangrijke deadline halen. Je schuldig voelen omdat je al dagen die ene vriend had willen bellen. Je partner niet hebt gevraagd hoe zijn of haar dag was. Te moe om daar überhaupt naar te luisteren. Je moet eigenlijk nog dat stuk lezen voor de meeting morgen. Met een vol hoofd veel te laat naar bed om vervolgens aan een nieuwe overvolle dag te beginnen.
Jaren heb ik op deze manier geleefd. Begrijp me niet verkeerd, een dynamisch leven kan je veel energie geven. Voor mij gold dat de rek eruit was. Vooral op momenten dat het even tegenzat was ik snel uit het veld geslagen. En zo moe. Ik ging zo op in mijn werk en het voldoen aan andermans verwachtingen, dat ik diegenen die me het meest dierbaar waren de minste aandacht gaf. Inclusief mezelf.
Sinds vier maanden heb ik het roer omgegooid. Ik heb mijn baan opgezegd, omdat die niet meer bij me paste. Sinds ik gestopt ben met het patroon van rennen en haasten, gaat het langzaam beter met me. Eerst kreeg ik bloedarmoede. Het bleek een fysiek probleem en moest geopereerd worden. Verplichte rust. Nu kan ik zeggen: als ik die verplichte rust niet had gekregen, dan was ik nu nog aan het rennen. Nog steeds is het een valkuil, maar door die verplichte rust er er iets veranderd. Ik ben tot bepaalde inzichten gekomen en heb ervaren dat sommige veranderingen echt werken. Graag deel ik met jou de zes factoren die bij mij het tij hebben gekeerd.
Overzicht scheppen
Toen ik nog in de tredmolen zat van hard werken, snel eten en slecht slapen, begon ik met het opschrijven van mijn emoties. Vooral ’s nachts als ik niet kon slapen. Dat hielp vaak goed: door op te schrijven waar ik wakker van lag werd ik rustig en kon ik mijn zorgen beter loslaten. Het werd voor mij steeds duidelijker waar ik last van had, wat dat met mijzelf te maken had en wat ik wilde veranderen c.q. loslaten in mijn leven. Dat was verhelderend en confronterend. Ik heb een coach gezocht, die mij hielp deze zaken nog duidelijker te krijgen. Het werd duidelijk welke oude emoties een rol speelden bij de beleving van mijn stressgevoelens op dit moment. Patronen werden helder. Ik kwam erachter dat mijn stressgevoelens ook voortkwamen uit een associatie met gebeurtenissen van vroeger. Ik kon keuzes gaan maken die goed voor mij waren. Een van de belangrijkste was het opzeggen van mijn baan.
Regie nemen
Ergens wist ik wel dat ik zelf een deel van het probleem was. Dat ik het me heel lang heb laten gebeuren. Er is niemand om boos op te worden, behalve mijzelf. En ook dat heeft geen enkele zin. Ik weet hoe lastig het is om je gedrag te veranderen. Toch is dat de enige manier om uit je stressgevoel te komen. Jij hebt daar meer invloed op dan je denkt. Vaak heeft het met moed te maken om voor jezelf op te komen, nee te zeggen, grenzen aan te geven. In mijn geval was het ook de moed om toe te geven dat ik niet op mijn plek zat en dat ik daar weg moest. Ik zeg niet dat het makkelijk is; ik heb er acht jaar over gedaan ;-) Bepaal eens op basis van jouw eigen situatie welke acties je zou kunnen nemen om jouw stressgevoelens te verminderen. En wees eerlijk: ga jij die acties ook echt nemen? Wat staat je in de weg? Bedenk dat de keuze aan jou is.
Doen waar je hart ligt
Ik hoop natuurlijk dat jij doet waar je echt blij van wordt. Dat je een bewuste keuze hebt gemaakt in je werk. Bij mij was dat niet het geval. Ik was in de wereld van onderzoek gerold en daar te lang in blijven hangen. Natuurlijk, bepaalde aspecten van mijn baan vond ik leuk, mijn collega’s waren heel gezellig en ik kon op de fiets naar kantoor. Er waren altijd wel redenen om te blijven: huis gekocht, zwanger, tropenjaren en toen de crisis… Toch kan ik nu zeggen: het is ongelofelijk hoeveel energie er vrijkomt als je afscheid neemt van een werkend leven dat niet (meer) bij je past. Dat betekent overigens echt niet altijd gelijk ontslag nemen. Creëer voor jezelf kansen. Ga netwerken. Ontdekken waar jouw passie en talenten liggen. Zo geef je vorm aan jouw eigen pad naar je droombaan. Mocht die toch buiten je organisatie liggen, wees dan bereid om tijdelijk wat inkomen in te leveren. Je krijgt er je vrijheid en passie voor terug. Onbetaalbaar.
You-time
Na mijn operatie merkte ik hoe prettig het was om af en toe gewoon ‚te zijn’. Ik kon me daar steeds beter aan overgeven en begon me weer te interesseren in mindfulness en ademhalingsoefeningen. Daardoor leerde ik weer vertrouwen op mezelf en de factor tijd. Dit was voor mij een cruciaal inzicht, want voor die tijd was ik vooral onzeker over mijn financiële situatie en mijn capaciteiten. Ik probeerde dingen te forceren en naar mijn hand te zetten, en dat werkte niet. Nu durf ik te vertrouwen. Bovendien hielp de rust mij om de focus van mijn onderneming scherp te krijgen. Bij mij werkt dit vooral met stilte, een ander is liever creatief of sportief bezig of luistert naar mooie muziek. De bottom-line is dat je de tijd neemt om weer in contact te komen met jezelf, jouw gevoelens en behoeften. Ook nu ik mijn drukke leven weer heb opgepakt, is de me-time een vast onderdeel in mijn dagschema. Het werkt echt. Alleen al vanwege de positieve ervaring dat ik een stukje regie (her)neem over mijn situatie.
Gezond leven
Als je veel aan je hoofd hebt, bestaat de neiging om een snelle en makkelijke maaltijd te eten. Tussendoor even wat zoets of vets kopen, dat heb je wel verdiend… Ik heb dat vaak genoeg gedaan. Dat zakje drop was dan best lekker, maar gaf me daarna zo’n ongelofelijke energiedip, dat er niets meer uit mijn handen kwam. Vaak nam ik net een kop koffie teveel, waardoor ik trillend aan mijn presentatie begon. We weten allemaal inmiddels wel dat teveel suiker, cafeïne en verzadigde vetten je stressgevoelens kunnen versterken. Toen ik bewuster ging eten, merkte ik duidelijk verschil. Ik nam minder tussendoortjes, meer salades, fruit en noten. Prompt had ik ’s middags geen dip meer, was ik langer scherp en productief. Echt, het loont om iets meer tijd te nemen voor een gezonde maaltijd, eventueel aangevuld met wat extra vitaminen en mineralen. En natuurlijk: bewegen. Ook daarvan weten we allemaal hoe positief dat werkt op je energiehuishouding. Als ik fiets naar mijn werk, begin ik heel anders dan als ik met de auto of OV ga. Een wereld van verschil…
Positive thinking
Gelukkig ben ik van nature optimistisch ingesteld. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik ook in moeilijke tijden de lichtpuntjes kon zien. Bijvoorbeeld toen ik op een afdeling terechtkwam waar ik helemaal niets mee had. Dan zag ik wel die sympathieke klant en dat leuke congres waar ik heen kon. Of toen ik merkte dat mijn directeur mij niet zag staan. Dan zag ik wel mijn lieve collega’s en mijn leidinggevende die vertrouwen in me had. Het heeft me ook privé door moeilijke tijden heen geholpen. Als je dit niet van nature is gegeven, dan is het een stuk lastiger om positief te blijven. Je bent dan automatisch gevoeliger voor stress. Ga eens na voor jezelf: hoe zit dat bij jou? Wat zou jij kunnen doen om je aandacht op de positieve gebeurtenissen in je leven te richten? Wat mij helpt is bijvoorbeeld me bewust te zijn van de liefde voor mijn kind, partner, familie en vrienden. Met die mensen leuke dingen ondernemen. Opschrijven waar ik trots op of dankbaar voor ben. Dat helpt me relativeren: er is genoeg moois om voor te leven. Wat is nu echt belangrijk?
Ik hoop dat mijn verhaal jou wat nieuwe of opgefriste inzichten heeft gebracht. Ik ben benieuwd en zou het leuk vinden als je dit met me deelt. Daag jezelf uit, neem je alvast voor: wat ga jij in 2015 anders doen?
